Shared by Miss Vie

By the way I'm Vie, I fell inlove with red when I was in 3rd year highschool, okay kami going strongnaman ang relasyon namin kahit di kami masyadong nagkikita kasi nag-aaral ako that time and I'm proud to say one of the cream of the crops ng batch namin, nasa honor list at lumalahok sa mga patimpalak sa pagandahan.  Naks!  Kaya pinagbubuti ko ang pagaaral ko at ginawa ko si Red na inspirasyon ko at ganon din siya kasi he is working at his early age kahit pa may kaya ang pamilya niya, JS prom namin noon senior year na ako that time ng magkita ulit kami since magkalayo kami kaya excited kami magbonding o di kaya magkwentuhan, but in reverse iba ang nangyari, naging mapusok kami at nangyari ang di dapat mangyari. April na noon malapit na ang graduation when I found out na buntis ako, hindi ko alam ang gagawin ko dahil napakabata ko pa para sa ganong obligasyon na maging ina, nanamlay ako at napansin yun ng bestfriend ko but I didn't say anything.  I kept it to myself muna at nag-isip ako, I informed Red about it,  hindi siya nagreply at di ko din siya makontak, inisip ko na lang baka kailangan niya muna ang magisip, hinayaan ko muna siya magdesisyon, tumapak ako sa entablado hawak ang diploma ko ngunit may laman ang tiyan ko, hindi ko sinabi sa kahit kanino, kami lang ni Red ang nakakaalam, umuwi si Red ng di man lang niya sinasabi sa akin, tinext ko siya at tinanong ko ang desisyon niya, yun na yata ang pinakamasakit na narinig kong salita "Hindi pa ako handa maging ama at magkalayo tayo, malay ko ba kung akin ba talaga yan kaya mabuti na lang na burahin natin sa mundo yan."

Photo courtesy: MMK

Nanlambot ako, hindi ko lubos akalain na masasabi niya yun sa akin samantalang siya ang una sa akin, parang nawalan ako ng buto at di na makatayo, iniyak ko na lang hanggang makatulog ako, ayaw kong malaman ng pamilya ko ang kalagayan ko kaya nagdesisyon ako na lumayo at magtrabaho para buhayin ang magiging anak ko, ayaw man nila na umalis ako dahil baka mapano daw ako umalis pa rin ako dahil alam kong magagalit sila kapag nalaman nila ang kalagayan ko, nagtrabaho ako bilang call center agent, limang buwan na ang bata sa sinapupunan ko, mahirap man kinakaya ko pero malupit yata ang tadhana dahil hindi nakayanan ng katawan ko ang pagod at pag-iisip nawala sa akin ang tanging pumapawi ng lungkot ko, nagunaw ang mundo ko dahil sa pagkawala ng batang walang muwang at tinanggihan ng kanyang amang di man lang niya nasilayan, ilang araw akong tulala, halos mabaliw na ako, kinausap ko ang Diyos kung bakit binawi niya ang kaligayahan ko sa tuwing gumagalaw ang anak ko sa sinapupunan ko, hindi ko man lang nayakap at nahawakan ang anak ko, ang sakit sa kalooban ngunit pinili kong bumangon, inayos ko ang buhay at sarili ko, umuwi ako at dun na rin ako nagtrabaho, nakita ko minsan ang taong nagdulot ng sakit sa buhay ko halos ayoko siyang tingnan, namumuhi ako dahil wala siyang kwentang tao, pinabayaan nya ako at ng magiging anak sana namin.
Pinaraya ko na lang ang bahaging iyun ng buhay ko, ang sakit ay nandoon pa rin pero kinakaya ko, hanggang sa dumating ang regalo ng Diyos sa akin, isang taong tinanggap ang lahat sa akin, ang nakaraan ko at pagkatao ko, ito ang taong masasabi kong di ako pinabayaan kahit nasa malayo siya, takot ako magmahal muli ngunit sumubok pa rin ako at di ako nagkamali, pinakasalan niya ako at binigyan ng bagong buhay, kahit gaano man kahirap ang pinagdaanan ko sa buhay alam ko Diyos lang ang nakakaalam ng tama at mali sa atin, nagpapasalamat ako sa Panginoon dahil ang hirap at sakit na naranasan ko noon ay pinalitan niya ng pagmamahal at ligaya ngayon.  Masaya na ako sa buhay ko ngayon kasama ang aking asawa dahil nakuha niya ako dito sa bansang Europa kasama ng kanyang pamilya, at sana in God's perfect time ang pamilya ko naman ang aking makuha upang maipadama sa kanila ang buhay na pinapangarap ko para sa kanila, dahil sila man ay di ako pinabayaan kahit di ko sinabi ang aking naging kalagayan noon, ang pagmamahal nila sa akin ang isang naging dahilan ko din para tumayo ulit at lumaban sa buhay.