Shared by Miss Fram

Itago mo na lang ako sa pangalang Fram, bilang isang babae marami din akong naging kasintahan mula highschool hanggang magcollege, naloko na din ako, napaiyak ng lalake pero aaminin ko  mas marami akong nasaktang lalake dahil siguro nga bata pa ako nun.
     
Nung 2007 habang nag rereview ako para sa board exams may bf ako na naiwan sa province pinupunthan nya ako sa Manila every weekend para bisitahin, may pagka-obsessive sya at demanding yun ang mga bagay na inayawan ko at dahilan kung bakit naghanap ako ng iba at nakipaghiwalay sa kanya alam ko masakit sa kanya yun pero nakapagdesisyon na ako ayaw ko kasi na sinasakal nya ako na halos bawal na lahat may nakilala ako na classmate ko sa review tagaManila yung guy  at naging kami ni guy kaya ok naman kami nung una laging masaya nag-i-stay pa sya sa unit ko kasi mag isa ko lang nakatira sa condo kasi ang mga parents ko sa province sila dinadalaw lang ako paminsan minsan.

Kaya malaya kaming gawin mga bagay na gusto namin gabi-gabing pagbabar kasama tropa nya at ako ang nagbabayad pag may hiningi sya binibigay ko lahat dahil napamahal ako ng husto masyado kasi syang sweet at malambing, hanggang sa isang araw nalaman ko na may gf  pala sya at hiniwalayan nya ito agad agad para sa akin, pero mula noon di na ako at ease lage na ako balisa iniisip kong pinaglalaruan lang ako. Hanggang sa isang araw may nabasa ako na text galing sa kapatid ng exgf nya "kuya, hindi mo na ba mahal si ate pano ang magiging anak nyo?" nung nabasa ko yun nagulat ako, totoong hiniwalayan nga nya yung gf nya pero buntis pala yung babae kaya bilang babae kinausap ko sya, sinabi ko na kung ako pinili nya dahil masaya sya nagagawa nya gusto nya tulad ng pagbabar gabi-gabi sabi ko wag ganon may pananagutan pala sya, balikan nya yung exgf nya alam kong mahal nya pa sya naguguluhan lang sya at sabi ko hindi na sya pwedeng pumunta sa unit, kaya yun tinext nya yung exgf nya nagsorry sya inamin nya kasalanan nya. Nag-uusap sila sa phone na nandun lang ako sa tabi nya masakit para sakin pero sa tingin ko yun ang tama nagkaayos sila, pinaluwas nya ung exgf  ng Manila para magpacheck up sila since wala syang pera, nagbigay ako ng konting halaga para magamit nila sa pagpapacheck up.

Sobrang sakit ng moment na yun kahit 6 na buwan palang kami minahal ko syang totoo. Masakit  pero nagpapakatatag ako kasi alam kong yun ang tama. Nung mga panahong yun naiwan na ko mag-isa sa unit umalis na sya dala-dala gamit nya. Iyak ako ng iyak pagalis nya. Kaya dali-dali din akong nag impake at hinabol ang last trip pauwi ng probinsya namin dahil sa tingin ko kelangan ko nang masasandalan na kapamilya.  Paguwi ko sa probinsya namin, nakipagkita ako sa mga kaibigan namin at sinabi ko ang mga nangyari para mabawasan ang sama ng loob ko, ngunit unang araw ko palang sa probinsya nagkita kami ng isang schoolmate ko na nung highschool palang kami tinatawagan na ako at umaastang nanliligaw pero di ko pinapansin kasi may kayabangan sa school palibhasa anak mayaman, pero sa pagkakataong ito hindi na kami highschool. Graduate na kami ng college, pinakuha nya number ko sa isa sa mga friends nya at tinext nya ako, nung una hindi ko  pinapansin kasi alam kong brat sya. Pero mapursige sya magtext, text tawag sya palage. Bilang brokenhearted pinansin ko na din sya, akala ko noon panakip butas lang kasi nasaktan ako sa past ko, pero habang nagtagal seryoso pala kami sa isat isa, naging kami ni FM,  itago nalang natin sa pangalang FM, nasa Manila na ako nung naging kami, since wala naman akong ginagawa sa Manila kasi lumabas na result ng boards nun at masaya ako na nakapasa ako bilang nurse, minabuti ko na pong umuwi sa probinsya namin para dun na ulit manirahan.

Pag-uwi ko nagkita kami bilang magkasintahan, nung una nagkakahiyaan pa kami kasi may mga common friends kami na hindi inaakalang magiging kami kasi napaka-opposite namin sa isa't isa may mga nagsabi ding di kami magtatagal. Dumaan ang mga araw at lalong tumatatag pagsasama namin, lage kami magkasama, sinasamahan nya ako at tinutulungan sa business ko hindi kasi ako nag nurse, mas ginusto ko magnegosyo. Hanggang sa dumating ang araw na ikinasal kami year 2008. Masayang-masaya kami bigla po syang nagbago mula sa pagiging brat nya naging responsable sya, nagulat din mga magulang nya at mga kapatid sa transformation nya, nagtulungan kami mag-asawa sa negosyo itinigil ko muna ang boutique ko dahil di kami makabyahe dahil nagbuntis ako, kaya nag karinderia muna kami sa amin, hanggang sa makapanganak ako at biniyayaan kami ng isang supling na lalake na nagdulot ng higit na kasiyahan, nagpursige kaming ipagpatuloy ang mga pangarap namin binuksan ko ulit ang boutique ko nung 2009 at tinake charge ko na furniture shop na minana ko sa mga magulang ko habang sya naman ang nagmamanage ng family business nila. Responsable syang ama at asawa hanggang ngayon 5 taon na kaming kasal at masaya kami sa isa't isa pag may problema mas mabuting pagusapan ng mabuti, masasabi kong sa lahat ng pinagdadanan natin sa buhay pag ibig may natutunan tayo, dumadating ang taong para sa atin sa di inaasahang panahon, akala mo hindi sya pero yun pala sya ang nakatakda sayo. 

Shared by Miss VM

I am 27 years old, married. I just want to share my life story. It is not yet a happy ending but the end has just begun. I hope everyone will find their true and genuine love in God. Kindly call me as VM. This is too long but just be patient while reading it. Thanks alot for sharing my story. May God wrap us with so much love so that we could not feel that pain anymore. Prayers and faith in God will truly move mountains!

Anyway, two years ago,my husband who works abroad met this slut/bitch, let's call her Bruhita. She is working in that same country and is three years older than me and a year older than my cheating husband. She came at the time when my husband and I were in great trouble because we had that great fight regarding responsibilities. I needed space. And that space was filled in by that slut. She was a flatmate and they always see each other. Bruhita said she did not know that my husband was married but the time my husband told her about being married, she chose not to let him go and just went on with their affair. She is single by the way, how can a single woman at the age of 31 been able to be in that forbidden relationship? Wala na ba talagang ibang single na lalaki para patulan nya? Instead of pushing my husband away and just tell him to go back to his family and settle things out. Well, what could a slut do but to contain that need to sustain her earthly desire. I never did confront her, no plan to step down to her level. She even called me several times, take note its a long distance call (an hour or more I guess) everyday just to ask and beg me to let go of my husband, for me to stop calling and texting my husband, and for me to step out of our house and leave my son because she deserves to be in my family, she deserves to be the mom of my son instead of me. 

Hello? What happened to this bitch? She forgot that she is not the legal wife. And first time in my life, I encountered a mistress who confronts a legal wife for flirting my own husband. Just because my husband was not spending time with her anymore! Just because she found out from my husband's account that he often spent time chatting with me even during work hours. And she found out from his phone how many times he calls home, that's where she got my number. She is the best model for obsession. She told me that I am so poor because unlike her, she always have money to buy shoes for him and they will go out with her expense because my husband's salary is always delayed. Much more to that she spent for my husband's visa and ticket back and forth just for him to go with her to the neighboring country for a 3-day vacation. Poor me? Or poor Bruhita who uses her money to pamper my husband. 

Every time she calls me, I often talk to her with calmness,making her feel that I am not terrified with her presence in our marriage. I always make sure I always have that huge laugh while hearing her cry and beg over the phone. I always ignore her posts over google plus and instagram. I act as if I am not afraid. But deep inside, I'm in great torment. I want them deported and patanggalan nang license si husband. I am super hurt and jealous/insecure. In reality, my heart has been broken into several pieces. In my mind, how can this kind of persons existed? How can they be able to hurt an innocent woman like me who had been so loyal and faithful to my marriage? Who even play as a working mom. Who even takes care of his sickly parents. Who even so submissive and kind to him. I dont nag and I dont talk about money nor ask money from him for my personal necessities. What he gives is all up to him. And I save his money and give it to his parents. How can they be able to do that to me?

During the darkest part of my life, I knew someone even more and I got so close to Him. He is God. He became my refuge,my crying on shoulder, the listener, the lover and the healer. Instead of grieving too much, I read Bo Sanchez' blogs about relationship and self worth. I always pray every time, I talk to God most of the time especially while driving home. I cried along the way most of the time and I shout for hatred. I shout out my hatred towards those f*cking bitches! But then, I got so tired being like that. I got so tired of allowing hatred to live in my heart. I got so tired of crying every now and then. I got so tired of being pissed off by that scenario. Just then Focolare came in, my bosses introduced that to me. We talked about what happened to me and they were shocked because despite what Ive been through, I still do my work very well and I got even promoted. I thank God for that. 

Anyway, they invited me to attend Mariapolis and I did. It was a 3- day gathering, gathering for the love of God. After that, I went home feeling so light, and I was amazed. In that gathering, they introduced how God's love creates miracles. They made me realized that God is the only person that we should cling on most especially during the time when all else fails, time of impossibilities. Indeed, I let go of my husband, I let go of that Bruhita, I let go my hatred and pains, I let it all go and let GOD. That was hard, everyday was a struggle but I kept on going. I offer prayers for their enlightenment. I pray for them all the time that they will be able to realize that what they were doing is terribly wrong. I prayed that God will touch their hearts and mind and lead them the way. I prayed that God will forgive them for they do not know what they are doing. I prayed to God to change my heart and accept my husband despite what he had done wrong to me. I entrust everything to God more than 100 percent. I hated love songs, so I listen to christian songs. I watched Fireproof. I sent him a scrapbook that contains our pictures together with my son. I did everything to please him. But I had this constant fight with myself, that it is so unfair to be good to the person whom I hate the most. Then, I read the word of life, I learned to see Jesus in every person. I learned to love your enemies. I learned to forgive but not totally. I just do all of these things not to please my husband anymore  but to please God and this is the only way I could thank HIM for never leaving me and for loving me like no one else does. I am trying to love and be good to my husband not because of martyrdom but out of love for God.

Two months ago,my husband called me that finally he is cutting any connections between her and him. He diverts her calls to my phone and even text messages from that slut. He moved on to another flat with his cousin away from her. He gave away all the stuff that she bought for him. And she was texting me that my husband left her because of our son, not because of me. I told her, I don't care, that does not really matter to me anymore! And I told her, the moment she tries to penetrate again, I will not think twice to send soft copies of her calls which I all recorded. I saved copies of their pictures and her posts/emails on me. I told her that if she will not stop chasing my husband and destroying my family, I will make it even with her. I prepared drafts in my email that contains all her files/evidences that may lead to her deportation or imprisonment in middle east. I saved copies ready for sending to her workplace, to the country's embassy, to the Philippine Embassy and to be sent to her parents here in Pinas because they did not know what their daughter had been doing. She said, "hawak ko daw sila sa leeg". I responded,its not me who holds you, it was you who made that trap for yourself! Sabi pa niya parehas daw sa mga palay merong mga manok na lumalapit. And I said, "tama ka,ikaw yong pesteng manok na lumalapit sa palay na hindi naman ikaw ang nagtanim! She freaked out in anger! She added pa na dapat daw akong lumapit sa Diyos kasi lahat nang hiling binibigay. And I replied, siguro oras na mag iba ka nang Diyos kasi ang Diyos leads us to good deeds, di yata Diyos ang sinasamba mo! Since then,she stopped calling me and she deleted her google account and viber account and changed her number.

A month ago,my husband went home, he asked for forgiveness. I don't want to forgive him really but I don't know, God changed my heart that I could not feel that hate anymore towards him. The night before his arrival, I prayed to God that whatever His will to our family, then let it be done! I asked Him to just handle everything for me including me. Because myself would insist to act as if nothing happened bad in front of him. God does the rest for me during his entire vacation. We did not fight or argue. We enjoyed dating together, he always invite me to have a date with him alone. He had changed from bad to good. Its like too good to be true thing! We enjoyed the beach with our son. I did not talk about the incident until he opened up and ask for forgiveness. I defeated evil with good deeds.

Now, my visa had been granted,my husband wanted me to live and work with him abroad. And we are going to settle down there with our son soon. Next month I will be there. My husband said, from now on, he will not let anyone comes in between our marriage. Because the only way to restore our love for each other is to be together. I told him I don't love him anymore because I can't forget. He said, we will move on together and he will be good to me this time. Well, of course I did not believe but I have great faith towards God's words and promises! I can still feel the pain every now and then but its minimal now. I can sleep well and seldom wakes up just to cry. Most of the time,I am thankful. Most of the time, I feel so blessed to have God with me. I am still blessed and I am sure we will move on. The pains are still here in my system but I just have to look at the brighter side of life. I am about to unfold the gift of family again and I will be taking care of it and will fight for it! Let us always remember that being in the dark is not always forever, we can still get out and enjoy life to the fullest.  I always pray that all the lost people will be found and they will realize their mistakes and make up for it. If those sluts are so cruel then we have a powerful God who will fight for all of us.God is never sleeping!God sees and God hears!

Shared by Mr. Perry

Nais ko po sanang ikwento naman po sa inyo ang malungkot ko rin na karanasan, sa pagbabakasakali naman makita niyo ang sitwasyon mula sa pananaw ng isang katulad ko. First, itago niyo na lang po ako sa pangalang Perry. Ako po ay isang OFW, hiwalay sa asawa’t anak (8 taong gulang) na nasa Pilipinas. Ako'y ay 8 taong nagtatrabaho sa ibayong dagat para kumita ng pera para sa aking pamilya. Lahat ng ito’y ginagawa ko para sa kanila, hanggang sa naisip kong hiwalayan siya at magbagong buhay sa piling ng iba.

Nakilala ko ang aking ex-wife bilang textmate sa cellphone, yung number niya ay ibinigay sa akin ng kaibigan ko, nang bilhin ko ang aking kauna-unahang cellphone. Sa una, masaya ang makatext siya, nakakatuwa at nakaka-aliw siyang magpadala ng mga cute text messages. Napagkwentuhan namin ang maraming bagay, nakakalungkot at masaya, nakakatuwa at yung nakakaasar din. Walang araw akong pinalipas na hindi ko man lang mabati siya sa text, mula umaga, hanggang sa pagtulog, kausap ko siya, kahit sa text man lamang. Pagkaraan ng ilang buwan ng pagpapalitan ng mga messages, napagpasyahan kong tanungin siya kung pwede ko siyang maging girlfriend, sinagot nya ito, at kahit sa munting panahon, naramdaman kong maging masaya. Dahil dito naisip kong puntahan siya sa kanilang lugar, kahit na ito’y malayo sa amin para makilala ko na siya ng personal. Hindi importante sa akin ang itsura niya, basta yung ugali ay maganda, ay masaya na ako. At sa pagpunta ko na iyon, makita ko siya ay napaibig ako, dahil sa maamong pagtingin niya sa akin.

Nakita ko rin ang tuwa sa kanyang mata, itinuloy namin ang aming pag-iibigan ng noo’y GF ko at ipinakilala niya ako sa magulang niya. Mula noon ay nagpabalik-balik ako bumiyahe sa probinsya nila para makasama siya at para makapiling siya. Di tumagal ay nagkabunga ang aming pagsasama, na pinagpasiyahan kong panagutan sa pamamagitan ng pagmamanhikan sa kanyang magulang na kami ay magpakasal alang alang sa sanggol na nasa sinapupunan niya. Kami’y nagpakasal sa pamamagitan ng sibil na kasalan, nangako kami na itataguyod ang aming pamilya. Ang hindi ko inaasahan, ay ang mga sumunod na pangyayari sa loob ng sumunod na 4 na taon.

Nagsimula ang kalbaryo sa buhay ko nang ako’y maging isang pamilyadong tao, may asawa, at may responsibilidad na tustusan ang kanilang mga pangangailangan. Para makatulong sa pamilya ng ex-wife ko habang siya’y nagbubuntis, tumutulong ako sa pagpapatakbo ng kanilang negosyo. Bumibili ng mga iba’t ibang materyales para sa kanila, tumutulong sa kahit na anong paraan, nagsisipag upang ipakita sa kanila na kahit na nariyan ako at nagbabanat ng buto para sa amin ng ex-wife ko. Pero nun pa lamang ay nararamdaman ko na ang pagiging malayo nila sa akin. Dahil siguro sa ako’y tiga-labas, isang Manilen͂o at hindi sanay sa wika at cultura nila. Naramdaman ko nung unang mga buwan na magkasama kami, ang pagtrato sakin, mula sa kanya, hanggang sa kanyang mga magulang ay nag-iba. Ang simpleng pag-utos ay nasasabayan ng paninigaw sa akin na walang katuturan, ang pagbabalewala nila sa akin sa hapag kainan, na parang isang bata, o ang pagtrato sa akin na para bang hindi ako kasama ng kanilang pamilya ang tiniis ko mula sa araw na pumasok ako sa mundo nila.

At kahit yung ex-wife ko, nag-iba na ang pag-tingin sa akin. Yung dating malambing na ngiti ay napalitan ng mga utos, ang pagiging batugan at makasarili ay aking ikinagulat, ngunit ito’y isinarili ko muna at alam kong wala akong makikitang kakampi sa lugar na kung saan ako ay isang dayuhan. Dahil sa pagtulong ko sa kanilang negosyo, napabayaan ko na ang aking pamilya. Ang aking kapatid at ama na naiwan ko sa maynila, isinakripisyo ko alang alang sa pag-silbi sa ex-wife ko at ang kanyang pamilya. Lumipas ang buwan at nabiyayaan kami ng isang sanggol na babae. Ito ay nagbigay sa akin ng saya at tuwa, ngunit para sa biyenan ko, nakuhaan pa nila magpa haging na “Oh, bayaran mo na yan sa hospital, total kamukha mo naman!!”. Ikinalungkot ko ito dahil sa pananalita nila sa akin.

Ako ang nag-alaga sa bata. Kain, bihis, paligo.. lahat. At ang ex-wife ko ay nagpapagaling sa ceasarian section niya, hindi ko maiwasan isipin na nagtatamaran lang siya para ako gumawa ng lahat ng gawaing bahay. Para na akong boy sa kanila. Habang lumalaki yung bata, ay ako ang tumutustos sa lahat ng pangangailangan niya sa pamamagitan ng pagtulong sa biyenan ko, kahit na sigaw sigawan nila ako, murahin at ipahiya sa ibang tao, basta’t nabubuhay, kumakain ang anak ko, ok lang sa akin. Pinangakuan yung ex-wife ko ng negosyo, ng magulang niya, na may pangakong magiging kanya kapag lumago na ito. Ang nangyari, ako ang magbabantay, magbebenta at magreremit ng kinita ng negosyo. Samantala, sa bahay naman siya, nag-aasikaso sa bahay at sa bata. Umulan o umaraw, bumagyo o uminit, andun ako, dalawang taon ko ito pinasan sa mga balikat ko.

Kumita naman, at bahagyang guminhawa ang buhay, ngunit sila lang ang nakakatikim ng kaginhawaan na ito. Bagong sasakyan, pera sa bangko, sila ang may hawak ng gastusin. Lahat ng gastos ng pamilya ay kinukuha sa negosyo na ito. Hindi ako makatutol dahil sa hindi naman akin yung pera na ginagamit. Tutal 3 beses naman ako nakakakain sa ilalim ng bubong nila, libre tulog, panood ng TV. Unti unti ko nang nararamdaman ang pagbabago sa anyo ko. Hindi ko maramdaman na ako’y may nagagawa para sa akin, para mapabuti ang estado ng aking anak at noo’y asawa. Ngunit imbes na ako’y kampihan ng ex-wife ko, ay sa magulang niya siya’y kumampi. Naramdaman ko muli ang pagiging mag-isa. Nagiging bugnutin na ako. Magagalitin. Hindi ko gusto itong pagbabago na ito. Pero sa patuloy na pagtrato sa akin, nawawala na respeto ko sa sarili ko. Pagkatapos ng ikalawang taon, dahil sa kalabisan ng kanilang paggastos, para tustusin ang iba’t iba nilang gastusin, nalugi ang negosyo, dahil sa naubos na ang capital na dapat ipambibili na muli ng paninda para sa tindahan, pero sa halip na harapin nila ang katotohanan na sila ang umubos ng capital ng negosyo, ay nakuha pang isisi sa akin ang pagkalugmok nito, at hinanapan ako ng dahilan kung saan ko dinala ang pera para sa tindahan.

Masakit sa loob ko na ako ang pagsisihan, malinis ang konsensiya ko, pinababayaran sa akin ang pera na ito. Napilitan akong maghanap ng paraan na mapalitan ang pera na ito, at dahil dito ay minarapat ko nang pumunta ibayong bansa para humanap ng magandang kinabukasan para sa anak ko at ex-wife ko. Mahirap nung una ang mawala sa kanila, mas lalo sa anak ko na aking mahal. Ngunit kung para sa kinabukasan niya ay, lumalakas ang loob ko para harapin ang pagsubok na ito. Sa mga unang linggo ko sa abroad ay naramdaman ko ang pangungulila sa anak ko. Tinatawagan ko sila sa lahat ng pagkataon na meron ako, ngunit dito ko na naramdaman ang pagsasantabi nila sa akin. Sige pa rin ang pagkayod ko sa kagustuhang makaipon ng pera para makabalik muli, at makapiling sila, ilan taon at pagkalipas ng palipat lipat ng kumpanya, at makaraan ng pagtaas sa aking kinikita, ay masasabi ko nang kayak o natustusan ko ang pangangailangan nila, pero wala naman sila para maging sanganan ko. Matagal na akong namamalimos sa kahit konting atensyon nila ngunit wala.

Tulad ng ibang OFW, pinatikim ko sa kanila ang konting sarap ng buhay by sending boxes of imported items, and although na-appreciate nila, hindi pa rin nila naiisip ang sinasakripisyo ko para lang makatikim sila ng ginhawa. Dahil nung ako ang nagkaroon ng problema, sa pagbayad ng credit card, kinailangan kong magstop muna ng pagpadala ng pera para makabayad sa bangko na kanilang ikinagalit at hindi nila ito inintindi at instead of understanding, mas lalo lang sila naging demanding. Minumura ako at binabantaan ako, isang bagay na hindi ko na matanggap. Pagkaraan ng mainit na usapan naming iyon, ay nagpasya ako na sumulong na lang sa buhay. Na baka hindi na ito nakakatulong sakin at nakapagpapasaya sa akin, sa halip ay umaalipin sakin at tumatali sa pagiging malungkot ko at miserable. Isang araw, sa hindi sinasadyang pangyayari, natuklasan ko na ang aking ex-wife ay nakikipagkita sa ibang lalake, Malinaw ang mga larawan, at ang mga pagbati ng pagmamahal sa kanya, na aking ikinagalit. Kinumpronta ko siya tungkol rito. Kanya itong pinabulaanan at sinabing hindi ito totoo. Ngunit nahuli ko naman muli at sa pagkakataong ito, hindi na ako nagpatumpik tumpik pa, nawalan na ako ng gana, sawa na sa pagpapabaya niya, at ang kawalan ng respeto sa isa’t isa ang maituturing kong “final strand” until I call it quits.

Noong una, nalungkot ako sa pagkawala o hinayang sa nasayang na panahon. Pero ngayon, mas minabuti ko na lang na isipin na pagipunan ko para sa akin. Sa aking kalungkutan at pag-iisa, nakilala ko si Christy na mutual friend ng nakatrabaho ko rito sa abroad. Nakakausap ko lang siya sa gabi kapag tapos na ang trabaho, at sa harap ng isang computer, salamat sa teknolohiya ng makabagong panahon. Masarap siya kausap, kabiruan at kakwentuhan. Hindi ko namamalayan ang oras kapag kausap ko siya. Masayahin kapag masaya ako, dinadamayan ako kapag malungkot ako, iniintindi ako kapag nagkukwento ako ng pinagdaanan ko sa buhay. Hindi ko akalain na makakakilala ako ng katulad niya, nag-aalala, umaalalay, handang makinig at umintindi, lahat siya ng mga bagay na hinahanap ko sa isang mamahalin. Naging malapit kami sa isat isa, kahit na may konting takot ako na mangyari muli sa akin ang nakaraan. Kinilala ko siya ng mabuti, at nakita ko sa kanya ang kasiyahan ko, peace of mind and contentment sa isang tao. At noong ikwento ko na ang mapait na nakaraan ko, at kung bakit hindi ko ipipilit ang sarili ko sa kanya, dahil sa sitwasyon ko, ipinakita niya sa akin, na ang mas importante ay ang pagmamahalan naming dalawa.

Naging masaya siya dahil sa palagay na loob niya sa akin. Na ang nakaraan ko, ay tanggap niya na parte ng buhay ko. Nagpapadala pa rin ako sa aking ex-wife, na tumatawag lang tuwing katapusan ng buwan para itanong yung sustento para sa bata. Yung anak ko naman ay nahihiya nang kausapin ako, di hamak siguro sa mga bagay na sinasabi ng pamilya niya tungkol sa akin. Sana, balang araw, sa paglaki niya ay maintindihan niya ang lahat. Kasalukuyan kong ina-apply ang annulment case, para mapasawalang bisa ang aming kasal, at kahit na nagkausap na kami a few years back, alam kong ito na rin ang mas mabuti, para matahimik kaming dalawa, have a chance to find the one person who will make each of us happy. I know she found it. And I'm happy for her. Nagagawa niya ang mga gusto niya ng walang kumokontra. At ganun na din ako. I’m moving on. Nagsisimula muli. Picking up the pieces of this broken heart. Trying to find my way back into love. And I did. Because of Christy.

Masaya ako sa kanya. At gusto ko nang magsimula na kami ng aming buhay. Sana kapulutan ito ng aral, na hindi sa lahat ng pagkataon, ang pagsasama ng dalawang tao, ay hindi para sa convenience lamang. It has to be nurtured and planted with love from both sides on the onset. If not, not only were we lying to ourselves, but like two opposites, at war with each other, we are better off finding the other half we thought we had, who would ultimately appreciate us for our flaws and love us just the same or even more, for what we are. Just another guy, looking for love, and happy to have finally found it.