Shared by Carla

Call me Carla. I’m 23 when I met this man, bata pa ko kung tutuusin. Dahil sa gusto kong mag-explore napunta ako sa isang trabahong malayo sa kurso ko. At first, nabibigla ako sa mga attitudes and personalities ng mga katrabaho ko. Nahirapan ako makipagsabayan sa kanila. That time he was there, he never left me. Siya ang naging mentor ko, adviser and naging tagapagligtas ko na rin sa tuwing nagkakamali/nagkakaproblema ako. I fell in love with him immediately. Hindi naman talaga sya mahirap magustuhan dahil halos lahat ng gusto ng babae ay nasa kanya. Pwera sa isang bagay.. He’s married.

After six months, nakuha ko yung posisyon na gusto ko. I have proved na kaya kong makipagsabayan sa kanila. And that time din, mas lalong lumalim yung feelings na meron ako. At dahil na rin sa everyday magka-text kami mas lumalim pa. Hanggang sa umabot kami sa punto na naisuko ko ang lahat. Sya ang una. Nung panahon na yun hindi ko maramdamang mali, pakiramdam ko tama dahil sa pagmamahal na nararamdaman ko. At kahit na hindi kami official na kami, ginagawa naming yung mga bagay na meron ang isang normal na relasyon. Hanggang dumating ako sa pagkakataon na pakiramdam ko dapat maging maliwanag ang lahat, inamin nyang mahal nya ako. At mula nun, tinanggap ko lahat-lahat. Kasama na ang ideyang, opisyal na kabit na ako. Homewrecker ika nga.

Araw-araw pinipilit naming maging masaya. Kinakalimutan ang katotohanan na mali ang lahat. Hindi ko rin maitatanggi na mula nang naging opisyal kami, naging madalas ang pagtatalo namin. Pero nagkakabati rin. Hanggang dumating sa puntong bigla syang nagbago. Lahat ng sweetness naglaho. Pakiramdam ko hindi na sya masaya pag magkasama kami. I confronted him, nauwi lang sa pagtatalo. Hinayaan ko sya sa pag-aakalang kelangan nya lang ng space. Wala ng sweet texts, madalas pag magkasama kami nagte-text sya, sa trabaho mas madalas may ka-ym sya. Hinayaan ko lang sa pag-aakalang way nya yun para maging ok sya. Hanggang isang araw, na-wrong sent sya. Saying I love you. Alam kong hindi para sa akin yun, dahil trabaho ang pinag-uusapan namin. Sa sobrang sakit ng nararamdaman ko, nakagawa ako ng mga bagay na ikinagalit nya. Pumunta ako sa lugar na madalas naming puntahan. Hinintay para sa mga paliwanag nya. Pero di sya dumating. I waited 9 hrs. Awang-awa ako sa sarili ko nun.

Pero hindi pa rin natapos yung relasyon na meron kami. Ganun ko sya kamahal. Pinatawad at tinanggap ko pa rin sya. Pero alam ko sa sarili kong malapit na kaming matapos. Dumating sa puntong namatay ang tatay nya. Hindi ko sya iniwan. Hindi man nya ako kasama, pinaramdam kong nasa tabi lang nya ako. Tinulungan makabangon, maging masaya sa darkest days nya.
Then it came to a point na nagpasa na ako ng resignation ko, pinigilan nya ako. Kasabay ng pagpigil ng management. Tinanggap ko yung offer kahit na may malaking pag-aalangan ako. Hindi ako nagkamali.

Isang araw, binuksan ko yung ym nya. Nabasa ko lahat. Conversation nya at ng mas batang ka-officemate ko. Babaeng alam ang lahat tungkol sa amin. Pakiramdam ko nagunaw yung mundo ko. Kinompronta ko sya. Hanggang pag-uwi. Ngunit imbes na awayin sya, nagmakaawa akong tigilan na nya. Na ako na lang, at dahil mas kaya ko syang mahalin higit sa pagmamahal na kayang ibigay nung babae. Nung gabi na yun, napatunayan ko na di lang ako bobo, ang tanga ko pa! haha.. Sinumbat nya sa akin na kahit kelan hindi nya ako minahal. Na nag-iilusyon lang ako. Sobrang sakit. Nung gabi na yun, gusto ko ng mawala sa sobrang sakit. Pero hindi ako iniwan ng mga taong nagmamahal sa akin. Nung gabi ding iyun, nagdesisyon akong tigilan na. Gumawa ako ng paraan na maka-move on kahit na alam kong mahirap dahil kasama ko sya sa trabaho. Nagpaalam ako ng ilang araw na pagkawala sa trabaho, nagpunta sa mga lugar na mahahanap ko ulit ang sarili ko. Nagtagumpay ako. Pagbalik ko, I’m feeling better. Hindi ko na rin sya ginawang pansinin para hindi na rin mas maging mahirap sa akin.

Pero bumalik sya sa dati. He tried to pursue me again. Pero nagpakatatag ako. Sinimulan ko na rin sya kausapin dahil na rin sa hindi maiiwasan dahil sa trabaho namin. Hanggang isang araw, napaka-unusual lang lahat. Lumabas ako para mananghalian na hindi ko ginagawa. Pagpasok ko palang sa fastfood nakita ko na sila. Pagpasok pa lang lahat ng sakit bumalik. Para akong binuhusan ng napakalamig na tubig. Nilapitan ko sila, nagpaka-sarcastic, kinuhanan ng picture. Then, I went to the girl and slapped her face then walked out. Hindi ko alam kung pano ko nakabalik sa opisina nun. Ang alam ko lang sobrang sakit. Yung babae, alam nya lahat. She even told me na wala raw yun. Na hindi sya nagrereply, hindi nya sinasagot yung mga tawag at mas lalong hindi sila lumalabas. Pero napatunayan ko… na sinungaling sya.

Lahat ng sakit bumalik. Sakit na di ko inakalang mararamdaman at mararanasan ko. Pagbalik nila ng office sinubukan nya akong kausapin. He grabbed and pushed me. Hilam na ako sa luha. Pagod na rin ako kaya di ko na magawang kausapin pa sya ng matino. I blamed him, sinumbat ko lahat. Pero hindi pa rin maiaalis nun yung katotohanang wala na.

After that day, sa sobrang sakit ng pinagdadaanan ko I even talked to a psychologist. Tinulungan nya akong tumayo ulit. Naging malaking tulong. Sinubukan ko na rin na sabihin sa iba. Yung mga takot na they will judge me, nawala. Dahil mas naintindihan at minahal pa nila ako. Ngayon, kasama ko pa rin sila sa trabaho. Madalas ko rin nakikita, kahit iniiwasan ko na, yung mga bagay na ginagawa naming dati. Pero hindi na sa akin kundi sa bago na. Pero hindi ko na hinahayaang masaktan pa ako. Tinanggap ko na nagkamali ako! Pinatawad ko na rin ang sarili ko.

Ngayon, araw-araw pinapatunayan ko sa sarili kong I don’t deserve him. That I don’t deserve that kind of love story. Masaya na rin ako. Dahil mas nakita ko how blessed I am sa ibang bagay. Mas gumaganda ang career ko. Nagagawa ko na yung mga bagay na di ko nagagawa dahil sya ang focus ko. Yes, aaminin ko kelangan kong lumayo para totally maka-move on. Don’t worry nakaplano na ang lahat.  Hindi na rin ako naghihintay na may dumating. I know he’ll surely come at the right place and at the right time. Malaking tulong ang pagdadasal, pagkapit sa Kanya. Kasi sa lahat ng pagkakataong nasasaktan ako nandun sya. Late ko na narealize na kaya pala ako nasasaktan dahil gusto na nya akong bumitaw. Na kaya marami akong nakikita at nalalaman dahil gusto nyang makitang mali ang taong minahal ko.

****
I know wala na akong pakialam tungkol dito, pero natatawa na lang din ako dahil nakikita ko ngayon na yung babae naman ang nagiging praning. Nag-aaway sila dahil sa akin. Although wala naman akong ginagawa kundi ipakitang ok na ko. Nami-misinterpret nya yung actions ko. Akala nya dahil nagagawa ko ng makipag-usap, dahil magkasama kami nung lalake sa opisina, akala nya tuloy pa rin yung relasyon namin. Nakakatawa na lang.. hahahaha.. Ang sarap sabihin na kahit kelan hindi magiging masaya ang relasyong nabuo sa panloloko.

Photo courtesy: Google