Shared by Joel

24 years old po ako, 23 naman po ang wife ko at may isang anak, kasal po kami, isa po akong ofw, mahal na mahal ko po ang asawa at anak ko, sila yung buhay ko, napakasaya namin nung hindi pa ako nakakaalis, hanggang sa nagkaroon ako ng pagkakataon na makapag-apply sa company na pinagtatrabahuan ng biyenan kong lalaki. Mabait ang mga biyenan ko at ganun din ang mga magulang ko sa kanya. Natuloy yung alis ko papunta dito, akala ko hindi ko makakaya na malayo sa kanila, pero kapag pala nakikita mong masaya ang pamilya mo at naiibigay mo lahat ng pangangailangan nila, matitiis mo rin yung lahat ng pangungulila mo sa kanila basta para sa kanila.

Lagi kaming nag-uusap sa cellphone at laptop, meron ding time na kahit pagod kami pareho sa trabaho nakukuha pa rin naming mag-usap bago matulog. Hanggang sa dumating yung time na nararamdaman kong nanlalamig siya, sa tuwing tumatawag ako, nagmamadali syang kausapin ako at sasabihin niya na "o sige na sayang ang load mo, ingat ka dyan labyu". Dumaan yung mga araw na bihira na kaming magkausap, lumilipas yung isang linggo na hindi na siya nagmemessage sa akin, lagi akong nagmemessage sa kanya, lagi ko din siyang tinatawagan kung anong problema, lagi niya lang sinasabi na pagod siya sa trabaho niya, receptionist siya sa isang hotel sa amin hanggang sa hindi ko na matiis yung ginagawa niyang pangbabalewala sa akin, nakapagsalita ako sa kanya ng masasakit na salita, aminado ako doon, pero kaya ko lang naman nasabi yon dahil sobrang napakasakit po kasi talaga kapag nababalewala ako lalo na't nasa malayong lugar pa ako.

Palaging balisa yung pag-iisip ko nung mga pnahon na yon, hindi mawala sa isip ko na baka meron na syang iba kaya ganun siya sa akin. Alam kong mali yung nagawa ko sa kanya lalo na nung sabihin kong makikipaghiwalay na ako, dahil sa sobrang sakit talaga ng nararamdaman ko, gabi-gabi akong nagmemessage sa kanya, ni hindi niya sinasagot yung mga tawag ko, ni hindi ko na rin alam na natanggap niya na yung sahod namin, nababalitaan ko nalang na nakuha na nila dahil kasama ko sa company ang biyenan ko. Dumating yung araw ng paguwi ko, December last year, akala ko maaayos yung relasyon namin, pero lalong nasira, malaki yung ipinagbago niya, yung pakikitungo niya sa akin, sa tingin ko nagawa ko na din ang lahat para lang ipakita ko sa kanya na ayokong masira ang pamilya namin, lagi ko siyang iniiyakan, mas masakit pa nun, ni hawakan ko lang yung kamay niya, ayaw niya  ni hindi man lang siya nagleave sa work niya para sana magkaroon kami ng pagkakataong mapag-usapan yung problema namin.

Ipinaalam namin sa magulang namin ang problema, tinanong nila kung anong problema, napakasimple lang ng sagot ng asawa ko. "Hindi ko na po siya mahal." Alam kong kaya niya nasabi yon dahil na rin siguro sa mga nasabi ko nung panahong nasa abroad ako, pero para sa akin naman, hindi naman siguro yon basehan para maging ganito siya sa akin. Napakasakit para sa akin nung marinig ko yun mula sa kanya, siyempre pati sa magulang ko, pinili ko na rin na bumalik na lang ulit dito sa Saudi para na rin makapag move on, pero sa tuwing nakikita ko yung mga photos niya sa fb, nasasaktan ako (hindi po kami friend sa fb, madalas ko lang siyang tingnan dahil kahit galit ako sa kanya, nangingibabaw pa rin yung pagmamahal ko sa kanya) Mag 8 months na ulit ako dito pero yung sakit ganun pa rin.

Last month, nagmessage siya sakin, natuwa ako dahil nagmessage siya, akala ko simula na ng pag kakaayos namin, nagreply agad ako, napalitan ng pananabik at saya yung galit na nararamdaman ko para sa kanya, sinabi ko lahat ang mga plano ko para sa kanila, na muli sana kaming magkaayos kahit na nagkaroon kami ng problema, sana maayos pa rin namin pero mali pala yung ini-expect ko, magpapadagdag lang pala siya ng sustento sa anak ko lalo akong nagalit kasi lahat ng sinahod ko nung unang taon ko dito, lahat nasa kanya na, wala akong kinuha, inisip ko nalang na para sa anak ko yon, at madali lang naman kitain ulit yun. Hindi ko alam kung ano yung gagawin ko, mahal na mahal ko yung pamilya ko, hanggang ngayon umaasa pa rin ako na balang araw maayos ulit yung pamilya ko pero parang sa tingin ko masaya na siya ngayon. Salamat po dahil kahit papaano, nailabas ko yung sakit na nararamdaman ko sa pamamagitan nito.